Ik las de albumtitel in de gauwigheid eerst als “Pleasure Music”, wat prima had gepast. Fleursy Music is een vrijwel volledig instrumentaal album vol plezierige sfeerschetsen. Muziek die fleurige (!) bloemenvelden en frisse lentebuitjes oproept. Het begint nog wel koeltjes in het intro “Y”, dat geopend wordt door ijle Sigur Rós-akkoorden. De akoestische gitaar klinkt echter al als een minstreel die op een mooie ochtend een ode aan z’n droommeisje brengt. Het is een van de weinige opvallende gitaarpartijen, want multi-instrumentalist en componist Kido is vooral een man van de piano. Hij heeft dit gemeen met een ander talent, de piepjonge IJslander Ólafur Arnalds. Het gepast getitelde hoogtepunt “Landscape with Snow”, vol gebroken drieklanken en een snikkend strijkkwartet had niet misstaan op Arnalds’ pracht-ep Variations of Static. Het enige wat ontbreekt is het zielige Stephen Hawkins-stemmetje. Zelfs de andere kant van Arnalds, ietwat clichématige poolvlaktepost-rock, komt hier langs, in “Smile-Spotter Chronicle”, een dik negen minuten durend crescendo dat niet verveelt, zelfs zonder de distortion-pedaal diep in te drukken. Het is verreweg het meest intense moment van de plaat. Kido’s muziek neigt af soms naar new age, iets waar vooral de “The Gentle Afternoon” last van heeft. Gelukkig wordt dat dipje meteen gecounterd met “Christmas Song”. Het is haast een echt (geen waardeoordeel) liedje, met een heerlijk krakkemikkige beatloop.
mij=Nature Bliss / Konkurrent