‘Kippen bij huis, het lijkt me zo gezellig. Dat gekakel en elke ochtend een vers ei,’ zei een achterbuurman tegen mij. ‘Ja, dat lijkt mij ook wel wat,’ antwoordde ik. Ik dacht nog: op het platteland, maar niet midden in de stad. Sinds drie weken hoor ik nu een haan kraaien. Het was het gesprek van de week. Mensen reageerden – oh, wat verbazend – weinig enthousiast. Ze gingen dan ook massaal in protest. De haan op de hoes van de tweede plaat van Baarnse Taxi to the Ocean getekend door de New Yorkse kunstenaar Steve Keene lijkt zich hier echter niets van aan te trekken. De elf eieren die de band heeft gelegd ook niet. Ze komen één voor één uit en blijken allemaal iets eigens te hebben: stevige directe rock, mooie liedjes, psychedelica of uitgesponnen rock. Invloeden zijn vooral te vinden aan de andere kant van de plas: een snufje Buffalo Tom, een kneepje John (Cougar) Mellencamp en een scheutje Counting Crows. Een plaat die enige gewenning vraagt, maar dan zijn geheimen langzaam prijsgeeft. De kippen lachen, de haan kraait en deze jongen swingt mee. Een doorbraak naar het grote publiek is wat mij betreft verdiend. Gisteren keek ik op het prikbord van mijn supermarkt. Er stond: Goed adres gezocht voor 5 kippen en een haan. Tja. Deze haan en daarmee de cd van Taxi to the Ocean mag echter blijven. Alleen die flauwe stilte op het einde om daarna nog een nummer te laten volgen verdient wel wat zout.
mij=Munich
Hmm, heb hem nu weer eens opstaan, en het staat eigenlijk nog steeds als een huis. Jammer dat we zo weinig meer van deze gasten horen!
idd prachtige plaat, ze hebben verder ook geen ptredens in 2009 als ik goed gekeken heb, jammer.