Het zal wel het linkse gedachtegoed wezen, maar ik walg van het wereldbeeld dat onszelf op een hoger niveau zet dan mensen die een andere huidskleur of afkomst hebben. Dit terwijl er op de wereld zoveel moois gebeurt. Het Portugese Terrakota geeft het voorbeeld hoe je ook je voordeel kunt doen met andere culturen. Even kort door de bocht zou je het wereldmuziek kunnen noemen, maar er is zoveel wereld in hun muziek te genieten: de reggae uit Jamaica, het ritme uit Afrika of de sitar uit India en zo kan ik nog wel even doorgaan. De Indiase invloed is op World Massala een logische, want daar startten ze met de studio-opnames voor dit album. De elf tracks kennen een totale lengte van ruim vijftig minuten, het wordt dus niet even afgeraffeld. Nee, dit is zo’n album waarvoor je helemaal in de stemming moet komen. Mij gaat dit het makkelijkste af als er in het Engels gecommuniceerd wordt, maar gezien de herkomst en het wereldse gevoel vind ik dat ik ook best wat moeite mag doen om erbij te blijven als er zangeres Romi mij in het Portugees toezingt. Liefhebbers van Paul Simons Graceland of van onze eigen Postmen kunnen met deze band aan hun trekken komen, want jezelf geen grenzen opleggen, lijkt me het devies voor een wereldburger.
mij=Wrasse / LC Music
4 reacties