Wij in Europa zien het praktisch niet, maar in Amerika is er behoorlijk moeilijk gedaan over het feit dat Terror als een van de meest integere hardcore-acts tekende bij het hippe en tot emo-niveau afgezakte Victory-label. Dat zou weleens het eind van het brute Terror kunnen betekenen. Zoals ik al zei, in Europa is Victory als label helemaal niet aan de orde. Laat staan een verandering van het Terror-geluid. Eigenlijk ook helemaal niet zo vreemd als je weet dat zanger Scott Vogel enkel en alleen tot rare podiumfratsen en -uitspraken komt als hij geruggensteund wordt door intense, snelle hardcore met een dubbele dosis gitaarriffs. Vogel buldert alsof Entombed en Sick Of It All zijn gefuseerd. Waar Terror in begint te grossieren, zijn hardcore-meezingers als “I’m Only Stronger” voorzien van White Zombie-riffs. Het zijn niet de snelste songs zoals de titelsong, maar ze zitten vernunftig in elkaar. Ze vormen de precieze balans tussen melodie en brute kracht. Live By The Code is toegankelijker dan zijn voorganger Keepers Of The Faith. Vogel lijkt minder zwaar op de hand. Hoop prevaleert weer. En, hij heeft een manier gevonden, zo lijkt het, om te spelen met tempowisselingen waarmee hij de luisteraar kan blijven boeien. Nee dus, Live By The Code is niet het oerlompe nietsontziende album geworden, het is wel de slimste, meest uitgebalanceerde plaat geworden van Terror. De band heeft genoeg munitie verzameld om de komende anderhalf jaar de zalen weer gek te maken. Terror gaat uit van eigen kracht en weet deze goed te verdelen.
mij=Century Media/Inside Out/Superball Music/People Like You
4 reacties