Sub Pop
Hoewel Greg Dulli’s stem nog even karakteristiek is als voorheen, klinken The Afghan Whigs op In Spades, hun tweede plaat sinds hun comeback, net iets anders. Strijkers worden wat vaker toegevoegd (op “Into the Floor” iets teveel naar mijn smaak), we horen blazers in “Demon in Profile” en er wordt zelfs een beetje studio-trickery toegepast. Maar de basis is hetzelfde als op hun eerdere platen: op rhythm & blues en soul leunende, hard rockende songs die de rauwe, emotionele stem van voorman Greg Dulli ondersteunen. Dat klinkt als een simpele formule, maar er is geen band die klinkt als The Afghan Whigs. En dat komt doordat alles in dienst staat van Dulli’s stemgeluid. Ook zijn teksten zijn als altijd geschiedenissen van liefde en verlies, donker en dramatisch. De enige band die in de buurt komt is die andere groep van Greg Dulli, The Twilight Singers. Geen wonder, want Afghan Whigs mark II bestaat uit diezelfde band, minus de bassist. (En laat dat tegenwoordig John Curley zijn, die ook al bij The Afghan Whigs speelde.) Helaas is alleen gitarist Dave Rosser er niet meer bij, want hij overleed eind juni aan darmkanker, nadat hij toch zijn gitaarpartijen op In Spades heeft kunnen inspelen. Een groot verlies, maar of het geluid van The Afghan Whigs er veel door verandert betwijfel ik. Greg Dulli blijft Greg Dulli. Hoort In Spades bij het klassieke duo Gentlemen en Black Love? Dat niet, maar tracks als “I Got Lost” en “Oriole” hadden niet misstaan op het beste van The Afghan Whigs mark I. Hun Europese tour belooft in elk geval geen golden oldie-sets te brengen.
File: Afghan Whigs – In Spades
File Under: Greg Dulli’s Crime Scene Part II