Ryan Gustafson is een rusteloze en gevoelige man. Hij maakt deel uit van de tourbands van Hiss Golden Messenger en Phil Cook en maakt zelf onder de naam The Dead Tongues fraaie albums. Na het voltooien van de opnames van zijn vierde album Transmigration Blues had hij het zwaar. Hij doorliep zijn emotionele bagage van de afgelopen jaren. Van zijn streng religieuze opvoeding, het losbreken daarvan en het leven als vrije vogel in campers in de bossen, tot het stuklopen van relaties. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten, maar het levert wel een mooie plaat op. In “Peaceful Ambassador” vat hij zijn omzwervingen van de afgelopen zeven jaar mooi samen. Die omzwervingen leidden tot het titelnummer “Transmigration Blues”, een mooi, weids uitwaaierend relaas van Gustafsons veranderingen. Gustafson trekt nog steeds zijn eigen plan en trekt zich weinig aan van ‘hoe het hoort’. Hij leeft in de bossen, staat bij zonsopgang op, mediteert wat en heeft verder weinig nodig, mooi verwoord in “Déjá Vu”: ‘Shine a little light on me, I don’t need much, Just enough to see, Save a little air for me, I don’t need much, Just enough to breathe’. Ryan Gustafson klinkt als een moderne Bob Dylan meets The Band. De tien rootssongs op Transmigration Blues zijn puur, eigenzinnig en fijn. Net als Gustafson zelf die zijn way of life na veel introspectie gevonden heeft.
Psychic Hotline
File: The Dead Tongues – Transmigration Blues
File Under: Jezelf vinden
File Facebook: [The Dead Tongues op Facebook]
File Twitter: [Tweets van The Dead Tongues]