Ik was het alweer vergeten, blijkbaar waren The Limiñanas al geboekt voor het Valkhof Festival in 2014, maar uiteindelijk waren ze er niet. In 2018 werd dat ingehaald toen ze daar het Arc-hoofdpodium mochten afsluiten, maar daar was ik niet bij. Wel was ik bij hun optreden op het Eindhoven Psych Lab in 2015, maar daar kon de band me niet zo overtuigen. Wellicht dat het Franse echtpaar Lio en Marie Limiñana wat meer excelleert in samenwerkingsverbanden. Zo vond ik hun optreden met zangeres/actrice Emmanuelle Seigner en Anton Newcombe (The Brian Jonestown Massacre) als L’Épée tijdens Upon the My-O-My in 2019 in Doornroosje best interessant. Ze werkten ook al eens samen met Bertrand Belin en Peter Hook (Joy Division) en laatst verscheen dus De Película, dat ze samen met de Franse techno pionier DJ/producer Laurent Garnier hebben gemaakt. Een bijzondere samenwerking, waarbij de artiesten elkaar duidelijk versterken. The Limiñanas zit vooral in de hoek van psychedelische sixties pop/garage rock, maar met Garnier delen ze de liefde voor de Duitse band Can (op het Valkhof speelden ze toen nog de cover “Mother Sky”), trance en psychedelische muziek, maar eigenlijk alle ‘genres of music that allow you to drift off‘, aldus Garnier zelf. Het levert vooral kraut/psych op in mijn oren, een beetje mysterieus en uiterst sensueel of domweg erotisch. Een film noir waar je makkelijk op kunt wegdrijven door de herhalende structuren. Blijkbaar gaat de ‘film’ over Juliette en Saul, twee jongeren die een roadtrip door Spanje maken en daar nogal spannende dingen doen. Opener “Saul” heeft een geweldige suspense en trekt je gelijk mee in het verhaal. Het deed me erg denken aan “Quatre Mains” van dEUS dat ook zo’n zwoele Franse stem bevat en omgeven is door een sfeer van nachtclubs en erotische dans. Op dit album raak je nog wat meer onder hypnose door de aanhoudende onderlaag van monotone synths en motorik-achtige ritmes. In een bijzonder heldere en ruimtelijke productie worden de andere instrumenten en elektronica er fijntjes omheen gedrapeerd, hier moet Garnier een flinke vinger in de pap hebben gehad, zou je zeggen. Geen techno, maar dansbaar is het dus wel bij vlagen, al is het maar in je eentje met de ogen dicht. “Je Rentrais Par le Bois … BB” trekt het sfeertje goed door, met een duidelijke lik psych stijgt het ook langzaam op, maar ontploft uiteindelijk niet. “Juliette Dans la Caravanne” zet het voorspel door en daarin keert de erotiek van de Franse stem terug, met een likje trip-hop en space/psych. Samen vormen deze nummers het hoogtepunt van het album. Daarna is de magie wel direct weg in het flauwe “Que Calor!”, waarin Edi Pistolas te gast is. Gelukkig wordt de draad dan weer goed opgepakt met “Promenades Obliques” dat een goede flow heeft door de lekkere drums en een groovy bas. In de nummers daarna valt de slow-psycher “Juliette” nog op dat erg traag en loom is, maar toch trippy, een nummer dat uiteindelijk de spanning treft van een band als Massive Attack. Na schuifelnummer “Au Début C’était le Début” met Bertrand Belin voelt “Saul S’est Fait Planter” als een knappe aftiteling van de film, dat je laat mijmeren over alle gebeurtenissen. Als geheel een geslaagd, fantasievol en broeierig avontuur.
Because
File: The Limiñanas / Laurent Garnier – De Película
File Under: Broeierig en zwoel
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram] [Twitter]