Jaren geleden keek ik op tv naar een optreden van de Australische band King Gizzard & The Lizard Wizard, ik geloof dat het op het Best Kept Secret Festival was. Ik herinner me een kakafonie van stijlen, bandleden en instrumenten. Het was soms zó experimenteel dat het vermoeiend werd, maar daar stond een energieke presentatie en uitvoering tegenover waardoor ik toch bleef kijken. Een van de leukste albums die ik de laatste tijd hoorde is Calm Ya Farm van The Murlocs uit Melbourne. Dit blijkt de band van Ambrose Kenny-Smith en Cook Craig, respectievelijk zanger/mondharmonicaspeler en bassist van King Gizzard & The Lizard Wizard, te zijn. Geen zijproject, ze bestaan al sinds 2011, en Calm Ya Farm is hun zevende plaat. Net als King Gizzard zijn The Murlocs niet vies van een muzikaal experiment en lieten hun albums een veelvoud van stijlen horen. Op de voorganger Rapscallion was vuige garagerock te horen, op Calm Ya Farm zijn ze op de countrytoer. Geen gladde Nashville-country uiteraard, maar lekker rammelende en rockende roots met een flinke scheut blues(rock), mede door de mondharmonica van Smith, en sixties psychedelica. Ambrose Kenny Smith klinkt als een jonge John Fogerty en zingt krachtig en met overgave en goede zin en dat is precies wat dit album opwekt: een ‘hey ho, let’s go!’ gevoel en een glimlach op je gezicht. In ruim veertig minuten jassen The Murlocs er twaalf stevige songs doorheen waarbij niets doen bijna onmogelijk is. Je zingt ze zo mee en stilstaan wordt moeilijk. Bij het maken van dit album lieten The Murlocs zich inspireren door countryrockklassiekers Sweetheart Of The Rodeo van The Byrds en
ATO Records
File: – The Murlocs – Calm Ya Farm
File Under: Hey ho, let’s go!
File Facebook: [The Murlocs op Facebook]
File Twitter: [Tweets van The Murlocs]