De betere platenzaak of moet ik tegenwoordig zeggen cd-zaak is gevaarlijk terrein voor ondergetekende. Ik ontdek namelijk altijd wel iets, dat ik dan vervolgens niet kan laten liggen. Zo zag ik onlangs de cd Bomb the Rocks van The 5.6.7.8.’s liggen. Het nummer Woo Hoo kende ik nog uit de soundtrack van Kill Bill Volume I, maar verder was de verzamelaar met singles en vreemde nummers uit de vroegere jaren (1989-1996) dat eerder dit jaar uitgebracht werd langs me heengegaan. Ik besloot deze cd dus maar eens te gaan beluisteren. Een golf van blijdschap kwam erover mij heen bij deze lo-fi garagerock: dit was een vette plaat. The 5.6.7.8.’s halen hun inspiratie uit de jaren ’50 en ’60 en zijn wars van modern gedoe. Hoera! Achter dit bandje gaan Japanse dames schuil. De band kende diverse samenstelling en ledenaantallen, maar ze leken altijd veroordeeld tot het spelen in Japanse zaaltjes voor weinig publiek. De puf was zelfs helemaal verdwenen. Zo gaat dat dan. Na het – succesvol – leveren van een nummer aan de eerder genoemde film kwam deze compilatie uit en besloten ze zelfs hun band weer nieuw leven in te blazen. Geef ze eens ongelijk: cashen die hap. Er worden een 27-tal nummers afgeragd met een totale lengte van bijna 74 minuten, en dat blijkt bij thuiskomst nou net een beetje teveel van het goede. Storend worden de wisselende opnamekwaliteit en naarmate de compilatie vordert het zakkende niveau van de songs. Verder is het flauw dat op de cd niet vermeld wordt dat het niet allemaal originele songs zijn. Het overigens geweldige Mr. Lee, hier geworden tot Ml. Lee, is toch echt een cover van de meidengroep The Bobbettes. Het blijft echter een album met de nodige kicks die duidelijk maakt waarom er ook alweer singles uitgebracht worden.
File: The 5.6.7.8’s – Bomb the rocks (early days singles 1989-1996)
File Under: Japanse lo-fi garagerock