Wie op internet gaat zoeken op The Alexandria Quartet, komt voornamelijk sites tegen over de gelijknamige boeken van Lawrence Durrell. Toch heeft de Noorse band waar ik eigenlijk naar op zoek was zelf ook al een aardige reputatie opgebouwd, onder andere als voorprogramma van Travis. Mede dankzij het feit dat de leden van de band inmiddels al een poos in Londen wonen, klinkt deze cd lekker Engels. Mij doet het vooral denken aan Starsailor, maar dan minder klagerig en ook beter, en zelfs aan Rufus Wainwright (de zanglijn van “Somewhere” had zo van een nummer op zijn Release the Stars kunnen zijn). Opener “The Dark Side Of The Blues” is overigens veel harder dan de muziek die Starsailor ooit zal maken en meteen ook het nummer dat de meeste indruk achterlaat. Wat opvalt is dat de Noren een neusje hebben voor melodie, en dan vooral voor melodie die de rest van de dag in je hoofd blijft hangen. Daarnaast heeft The Alexandria Quartet ook muzikaal meer te bieden dan de reguliere gitaarrock, zoals in “You Could Be My Mirror”, waarin een heerlijke slidegitaar en een honkeytonkpiano de show stelen. Ondanks de vele gelijkenissen dus toch een dikke plus voor deze Noren.
mij=Nettwerk / Munich