De Franse variant op Orbital heet Remi Gallego en hij schreef in opdracht van tv-zender ESPN ooit tien songs waar hij zoveel respons op kreeg dat hij nu hetzelfde doet op zijn tweede plaat Octopus4. Dat is een mix van Jan Hammer-synths, wat metalriffs en electrohouse. Daarmee gaat Gallego onze eigen Tom Holkenborg achterna die tussen Nerve en Junkie XL in precies hetzelfde deed. Sinds zijn debuut Polymorphic Code is Remi enorm gegroeid. Zijn songs zijn volwaardige songs geworden, zijn werkwijze is meer verbonden met Jean Michel Jarre dan ooit tevoren. Hij speelt graag op het randje van de kitsch en de retro. Maar met een live-drummer in de gelederen, zie ik Gallego in staat om als een ‘overall’ artiest zomaar op elk dance, house en dubstep-feestje op te duiken. Landgenoten van Justice hebben er heel wat hoge ogen mee gegooid. Bovendien werkt zijn voorliefde voor de kitsch-elementen van jaren ’80-synths positief aanstekelijk. Het zorgt voor wat lucht in een set van overdonderende beats, zonder te vervallen in clichés die gelden in de trance. Als je op voorhand weet dat Gallego ook graag met metalriffs stoeit, dan is het schrikeffect live veel minder groot. The Algorithm is een perfecte festivalsensatie.
mij=Basick/Essential/Bertus