Vijftig minuten surf, trekken we dat nog wel? De ideale lengte voor een plaat met merendeels instrumentale surftracks ligt normaliter rond de 35 minuten en daarna is het wegwezen. Maar The Anacondas uit Amsterdam zijn dan ook wel zo slim om op hun tweede plaat Snakin’ All Overniet alleen maar de reverb uit de kast te trekken. Zo doet jazzgrootheid Benjamin Herman mee, horen we krakende orgeltjes, trompetten en een gong en wordt die andere pijler onder de surf – de b-cultuur – eer aan gedaan met citaatjes uit films. Daarnaast is er Chinees (?) spraakgezang te horen op “The Girl from da Bang Cheng” en krijgt “King of Surf” van The Trashmen vocalen mee die op het randje van vals zijn. Behalve voor The Trashmen wordt ook de hoed afgenomen voor The Bomboras, The Astronauts en krijgt “Il Padrino” een bewerking. (Deze surfversie van “The Godfather Theme” wordt toegeschreven aan Ennio Morricone, maar dat moet volgens mij toch echt Nino Rotta zijn. Humor: de track laten eindigen met een oude filmstem die ‘Alleen de misdaad, die loont’ zegt.) We zijn dan vijf van de vijftien tracks ver en hebben al Afrikaanse woestijnsurf gehoord (“Kalahari”), Chinese surf, maffiose surf en dan krijgen we nog cowboysurf (“Tucson”), Griekse surf (“Inspector Souvlaki”) en Surinaamse surf (“Ripdeal at Zanderij”). Met zoveel vergezichten heb je aan 35 minuten niet genoeg.
mij=Sonic