Zeven jaar geleden besloot Nick Salomon dat het even genoeg was na zo´n twintig jaar en twintig releases onder de naam The Bevis Frond. Hij had het geschopt tot cultheld, maar het grote publiek had hij nooit bereikt. Ook van zijn woonplaats Londen had hij genoeg, hij verhuisde naar de kustplaats Hastings. Maar goed, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en nu is er een release met de naam The Leaving Of London. Deze is te krijgen op dubbelelpee, maar ook op cd. De cd staat dan ook tot bijna het randje vol. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen fan ben van dubbelalbums. De echt geslaagde exemplaren kan ik op een hand tellen. The Bevis Frond is qua sound in de loop van de jaren gewijzigd: de psychedelica is weg, wat er nu nog is dat hangt ergens tussen new wave, indie en – jawel – progrock. Hoe graag ik echter ook wil, ik kom maar niet in de juiste stemming voor dit album. Het is teveel, het gaat teveel alle kanten op en eerlijk is eerlijk: ik vind de liedjes maar matig. Er blijft weinig bij mij hangen en hoe graag ik Salomons release ook wil omhelzen, het lukt me niet. Het is alsof ik Engeland bezoek in de stromende regen. Ik zal hem nog eens aan de kant leggen en over een tijdje nog eens proberen. Voorlopig kan ik er nog niet erg enthousiast van worden.
mij=Woronzow
4 reacties