Als hardcorezanger heb je wat mij betreft een grote pre als je naast de stem om je longen uit je lijf te brullen ook een goede zangstem hebt. Smaken verschillen natuurlijk, maar als ik een cd lang naar alleen geschreeuw en gegrom moet luisteren, dan haak ik af. Ik dacht even dat ik The Black Out Argument ook onder deze categorie moest scharen, Raphael Schmid begint namelijk nogal woest aan hun nieuwe album Detention. Gelukkig laat hij snel horen dat-ie ook een fatsoenlijke zangstem heeft. Maar pas bij het relatief snelle “Untied Lone Wolves” ben ik echt overtuigd. Daarin maakt de band voor het eerst op deze cd ook gebruik van echt goede samenzang, waardoor het hele nummer pas echt tot boei komt. Toch haalt de band nooit het niveau van pak ‘em beet Hot Water Music, Ignite of Boysetsfire. Al kun je ze dat nauwelijks kwalijk nemen. Wat ik mis aan Detention is variatie. De band werkt stug door in bijna een constant tempo. Met het stekelige gitaarwerk in het begin van “Fine Feathers Make Fine Birds” probeert The Blackout Argument het wel, daaronder blijft het tempo helaas hetzelfde. “Versus The Northern Wind” begint episch slepend, maar schakelt ook weer terug. Dat is best jammer, ik krijg daardoor het gevoel dat ondanks dat Detention een prima energieke plaat is, er met een beetje lef toch meer uitgehaald had kunnen worden door deze Duitsers. Wat dat betreft is het stukje Duitstalige rap in het straffe “Overweight Against Heartattacks” best iets om als trigger te nemen. Dat hoor je tenminste niet overal.
mij=Redfield / Suburban
4 reacties