Eigenlijk ligt het voor de hand: de opzwepende dreun van de big beat zonder enige sample, met een band en echte instrumenten uitvoeren. In plaats van die samples en gierende synthesizers gewoon een ouwe Hammond of ander retro-orgel gebruiken. Dan klinken die dansvloerkillers uit de eerste helft van de jaren negentig plotseling heel anders: de ene keer als een opgevoerde versie van exotica, muzak voor space age bachelor pads en de andere keer als uit de bocht gevlogen rhythm & blues of seventiesfunk. Hier en daar horen we nog een ravefluitje, een hartritmestoornissen veroorzakende break of andere vintage big beats realia. Al die van stal gehaalde anachronismen zorgen zowaar voor een bijzonder aardig album. Bongs For Beatniks van The Bongolian klinkt soms als de bastaardzonen van Booker-T & The MG’s, soms als een Chemical Brothers Orkestra-in-kleine-bezetting, en soms als een vernieuwde en instrumentale versie van Money Mark. Op één punt moeten ze een voorlopig nog niet te overtreffen achterstand goedmaken. Ze missen namelijk de briljante licks en liedjes van de eerste, de overdonderende aanwezigheid van de tweede act en het nonchalant virtuose van de derde. De dertien tracks zijn er wellicht drie teveel, maar dan houden we ook iets veelbelovends over.
mij=Blow-Up / Konkurrent
4 reacties