The Boom Band – The Boom Band

Een band van vijf personen vergezeld van een drummer en een bassist, met zes songwriters, zes zangers (waarvan vijf lead) en niet minder dan vier gitaristen. Dan moet je van goeden huize komen om het niet in een chaos te laten ontaarden. Nou hebben de oprichters van The Boom Band, gitarist Matt Taylor en drummer Steve Rushton, gespeeld bij respectievelijk het Snowy White Blues Project (Taylor) en Imelda May en Jeff Beck (Rushton). Eigenlijk was het plan een band met wisselende bezetting te starten, maar toen ze eenmaal met z’n zevenen bezig waren ging dat plan het raam uit, vandaar die vier gitaristen. Gek genoeg lijkt oprichter Rushton uiteindelijk geen vast bandlid te ziijn. Hij ontbreekt in elk geval in het rijtje van vijf heren op het bandportret. In het boekje staat steeds vermeld wie welke bijzondere partijen speelt of zingt – reuze interessant voor een muzieknerd als ik. Er zijn overigens niet steeds vier gitaren tegelijk te horen. Stemmen wel, prachtige koortjes zijn er in overvloed. Dat past ook prima bij de muziek, die je zou kunnen omschrijven als bluespop met een randje Little Feat. Niet alle songs hebben daaraan genoeg om ook echt voldoende sprankeling te krijgen. Om het maar even onaardig uit te drukken: je merkt dat het doorgaans dienende muzikanten zijn. In songs als het uitzinnige “Sweet Alberta”, “Waste My Time”, “Favour Bank Shuffle” en de lekkere instrumental “Monty’s Theme” werkt het prima, op andere momenten zou je net iets meer pit en eigenheid wensen. Daarmee is niet gezegd dat dit een slecht album is, zeker niet. De heren weten wat ze aan het doen zijn en de koortjes zijn vaak adembenemend mooi. Het is vooral dat ik een deel van de tijd het gevoel heb dat ze zich net iets teveel inhouden. Dat is collegiaal ten opzichte van de bandleden, maar juist in de meest Little Feat-achtige momenten is te merken dat collegialiteit én uitzinnigheid prima samengaan. De luxe editie bevat ook een akoestische sessie, vier fijne extra tracks met alleen gitaar en zang waaronder de bluesklassieker “Nobody’s Fault But Mine” en Steve Winwoods “Can’t Find My Way Home”. Goed en knap gemaakt, nu nog de handrem eraf.

mij=The Boom Band/Sonic Rendezvous