Volgens de bio kreeg het debuut van The Boom Band unaniem lovende kritieken. Ik vrees dat mijn recensie het Gallische dorpje in de Romeinse overheersing was. Vaardige muzikanten, maar steeds net wat te braaf, dat was ongeveer mijn conclusie. Als opvolger van het debuut is gekozen voor een live-album, The Moon Goes Boom. Met zeven man op het podium moet dat brave er toch vanaf gaan, zou je denken. Tja, wat zal ik eens zeggen? Ja en nee. De band is inderdaad live iets energieker en de uitvoeringen zijn vlekkeloos. Tegelijkertijd merk ik dat de tweede helft van het album me een stuk beter bevalt en laat dat nou net het gedeelte met allerlei covers zijn. Onder andere Blind Faith/Steve Winwoods “Can’t Find My Way Home”, Gov’t Mules “I’m A Ram” en Lightning Slims “Rooster Blues” zijn meteen een paar van de fijnere songs. Verder zijn de Little Feat-achtige momenten steeds weer erg geslaagd en blijken twee eigen songs wèl prima overeind te blijven tussen de covers: “Red Eye Of The Devil” en afsluiter “We Can Work Together”. Mijn reserves bij The Boom Band zijn na beluistering van The Moon Goes Boom niet helemaal verdwenen. Dat neemt niet weg dat ik dit album nog wel eens zal opzetten, waar dat bij het debuut niet meer is gebeurd sinds ik de recensie schreef.
mij=Sonic Rendezvous