Het is dat ik wist dat ik naar een cd ging luisteren van het Ierse The Brothers Movement (ja, inderdaad, er zitten twee broers in de band, aangevuld met wat vrienden), anders was ik er ongetwijfeld van overtuigd geweest dat ik per ongeluk de nieuwe cd van Black Rebel Motorcycle Club in de cd-lade had gestopt. Want als er een band is op wie deze Ieren lijken, dan zijn zij het wel. De slepende, lome ritmes, de lichtelijk zeurderige zang (die we overigens ook wel kennen van Richard Ashcroft van The Verve, een andere soortgenoot van wie we helaas te weinig horen) en de gigantisch pakkende nummers zijn een streling voor het oor. Een nummer als “Sister” kan met gemak het perfecte popliedje genoemd worden, zo makkelijk als het zich in je hoofd nestelt, om daar dan ook niet meer uit te komen. En ook de rest van de cd klinkt werkelijk prima, met afwisselende nummers, balancerend tussen rock en pop. Een plaat dus waarover met recht gezegd kan worden, dat sommige muziek beter goed gejat kan zijn dan slecht verzonnen. Origineel is het allemaal niet, maar een kniesoor die daar op let.
mij=Rocket Girl / Konkurrent