Oei. Dit gaat een lastige recensie worden. Voor mij dan vooral. Want dat The Butterfly Effect, dat is een raar bandje. Afkomstig uit Australië, spelen deze mannen een mengelmoes van een aantal stijlen, waar (naast pop en rock) de symfonische rock een aanzienlijk deel van uitmaakt. Dat was ooit een muziekstijl die mij enorm aansprak, maar de liefde is een beetje over, omdat ik vond dat er nog maar weinig vernieuwende en leuke bands bijkwamen in het genre. Dankzij datzelfde muzikale verleden kan ik nu wel horen dat Final Conversation of Kings een prima plaat is, die in de wereld der symfonische rock zelfs best wel voor een vernieuwinkje zou kunnen zorgen, juist vanwege de mix met wat commerciëlere muziekstijlen. Daar staat echter tegenover dat het mij persoonlijk vrij weinig doet: ik word simpelweg niet geraakt door wat ik hoor. Het klinkt allemaal gepolijst en is gericht op een jonger publiek (en tja, daar behoor ik duidelijk niet meer toe). Ach ja. Het succes van de pathos van Muse lijkt ook geen grenzen te kennen, dus laat mijn bescheiden mening The Butterfly Effect vooral niet tegenhouden om dit soort platen te blijven maken. In mijn cd-speler zullen ze echter niet zo snel meer belanden.
mij= Superball / CNR