Na de VS is er geen land waar zoveel sleaze en garagerock wordt geproduceerd als Zweden. En met bands als Hellacopters en Backyard Babies slaan ze geen slecht figuur ook nog. The Curse komt uit dezelfde Zweedse traditie. Zoals de titel van hun debuut al doet vermoeden gaat het van dik hout zaagt men planken. Opener “Don't Fuck It Up” is een goede graadmeter voor de rest van het album: een simpel doch pakkend refrein, gezongen met een quasi-verveelde nasale stem, een niet al te ingewikkelde riff die meteen de hele song is, een korte, effectieve solo en na drie minuten is het weer klaar. Herhaal dat recept vijftien keer en je hebt een full length cd. Dat klinkt alsof het allemaal niet erg de moeite waard is, maar dat valt gelukkig erg mee. De heren weten het namelijk wel steeds weer goed gedoseerd te brengen. Niet te braafjes, met een zorgvuldig gekoesterde rauwe productie en met precies de juiste dosis energie. Om op het niveau van The Hellacopters en Backyard Babies te komen moeten ze nog even dooroefenen, maar het begin is er.
Als je maar lang genoeg recensies blijft schrijven, komen cd's blijkbaar vanzelf voor de tweede keer langs. Enige tijd geleden besprak ik een album van Baby Woodrose voor de tweede keer, en ook Nashville Pussy's prima studio-album From Hell To Texas heb ik al eens besproken. Destijds ging de cd vergezeld van een live-dvd, deze ronde zit er de live-cd Live And Loud In Europe bij. De helft van de songs van het studio-album komt ook op de live-cd voorbij en zeker bij een band als Nashville Pussy is dat geen straf. Hun muziek moet het hebben van de energie en hoewel ze die energie ook in de studio aardig weten vast te leggen, is het podium de plek waar het allemaal echt tot zijn recht komt. Sleaze, boogie en rock 'n' roll in de ruimste zin van het woord. Mocht je deze cd nog niet in je kast hebben staan, dan is de live-cd een mooi argument om daar alsnog verandering in te brengen.
mij=The Curse: Pitshark; Nashville Pussy: Steamhammer / SPV
4 reacties