Poeh, het valt nog niet mee om na een weekje time-out de draad weer op te pakken om stukjes te gaan schrijven. Natuurlijk, in de zon, aan de rand van een zwembad kun je met je iPod ook best je mening vormen over een cd. De vraag is echter of die mening niet heel erg ingekleurd wordt door de omstandigheden. Een ding is bij terugkomst in ieder geval duidelijk, de nieuwe cd van The Decemberists deed het niet alleen goed aan de Turkse Rivièra. Ook thuis blijft The Hazards Of Love, het nieuwe epos van de hand van meesterbrein Colin Meloy fier overeind. De basis voor de plaat vormt een EP uit de jaren zestig van ene Anne Briggs. Zij schijnt voor nogal wat mensen uit de rijke Engelse folkscene van die tijd een inspiratiebron geweest te zijn, maar ik had nog nooit van haar gehoord. Meloy heeft vanuit de thematiek van de EP een passend titelnummer in vier delen geschreven (dat ontbrak dus op de oorspronkelijke EP) en het geheel verder uitgeschreven tot een heuse rockopera in zeventien delen. Hierin speelt niet alleen Meloy en zijn trouwe band een voorname rol, maar worden de verschillende rollen gespeeld door de gouden stemmen van Becky Stark (Lavender Diamond) en Shara Worden (My Brightest Diamond) terwijl Jim James smaakvol de achtergrondvocalen voor zijn rekening neemt. Het gevaar bij zo’n operaconcept is natuurlijk dat het uit elkaar gaat spatten van de pretenties, maar Meloy weet deze valkuil met speels gemak te omzeilen door de nummers compact te houden en de bedrijven kort. Dat een nummer als “The Wanting Comes In Waves/Repaid” met een glansrol voor Shara als The Queen dan wel zes en een halve minuut duurt boeit niet, want het is elke seconde perfect. Hopelijk gaan ze deze plaat ook in zijn geheel live brengen, dan ben ik ook mooi gelijk verlost van dat melige zeeslag gebeuren bij hun optredens.
mij=Rough Trade / Konkurrent
De twee laatste versies van The Hazards Of Love, die met het kinderkoor en die waarin de geliefden sterven/afscheid nemen, gaven die ook in de Turkse zon gegarandeerd kippenvel?
Echt wel!
Ik zou willen dat Meloy weer gewoon zeemansliedjes ging schrijven in plaats van dit gedoe. Maar misschien moet ik ook maar de Turkse zon opzoeken 🙂
Mee eens Storm, sinds ze bij een major getekend hebben is het er niet beter op geworden. Ik heb gemengde gevoelens bij deze plaat. Bijzonder is het allemaal niet.
Volgens mij zijn ze juist weer vertrokken bij de major…
ik kan z’n stem ineens niet meer hebben. zal braafjes nog wel een paar keer luisteren, maar goed rockoperas schmockoperas.
Ik ben eigenlijk een beetje klaar met ze sinds dat EO-jongerendag-achtige concert in Paradiso een tijdje geleden. Opeens vroeg ik me ernstig af waar het mis gegaan was 🙁
Tuurlijk George. De goegemeente heeft ze opgepikt, dus zijn ze niet interessant meer…
@Gr.R.: leer eens lezen, dat zeg ik toch niet. Ik zeg dat ik het een slecht concert vond. De band stond zich geweldig aan te stellen om maar zo blij mogelijk te doen en was geen schim meer van bijvoorbeeld het Crossing Border optreden van een tijdje ervoor.
George, dit een site is waar negatieve kritiek onvoorwaardelijk wordt neergeslagen.
Is dat zo? En wat zouden we daaraan moeten doen?
Ik ben het wel met George eens anders. Ik voelde me ook totaal niet op mijn gemak in het stampvolle Paradiso. Dat was de concerten daarvoor die ik zag veel minder het geval. Maar ik denk dat door deze conceptplaat die gloryhunters wel weer af zullen vallen en Colin gewoon weer op de grond kan gaan liggen liedjes zingen 😉
Plaat van het jaar. Zo!
Afgelopen weekend naar het Crossing Border Festival 2010 geweest. Daar speelden ze voor het laatst het gehele album Hazards of Love in zijn geheel. En het was geweldig! Goeie live-stemmen, gave show en natuurlijk super om het hele album live te horen en zien! Ook bijzonder dat het de laatste keer was, daardoor gaven ze denk ik toch net iets extra’s. Voor mij het concert van het jaar!
@Maarten Immerzeel: CB 2010?? Dan ben je er vroeg bij. Hebben ze Decemberist nog een keer hun Hazard of Love laten doen? 😉