The Draytones hebben alles wat een bandje tegenwoordig moet hebben. Een googlebare naam, drie frisse jonge lads uit London en een knappe voorman uit Argentinië. Plus een niet te zuinige voorliefde voor de gloriedagen van de Britse merseybeat. Ze brachten in 2007 hun eerste single en EP uit en onlangs verscheen hun debuutalbum Up In My Head. The Draytones hebben hiervoor een hele grote blender gepakt en daarin het beste werk van The Beatles, The Kinks, en vroege Pink Floyd gestopt et voilà, eruit kwam hun eigen Up In My Head. Opener “Turn It Down” heeft nog wel iets origineels in de trant van The Last Shadow Puppets maar de rest van het album lijkt vooral een lange sixties-medley te zijn, die op een gegeven moment irriteert. De melodieën zijn prima, de zang is glashelder en alles klinkt superauthentiek, daar ligt het niet aan. Maar het complete gebrek aan originele ideeën zorgt er waarschijnlijk voor dat The Draytones vooralsnog veroordeeld zullen worden tot een toekomst van optredens op sixties-parties en tweedehands platenbeurzen. Een band met zoveel talent maar met zo’n enorm gejat geluid verdient eigenlijk ook niet beter. Het is net of iemand een iPod in een Wurlitzer jukebox heeft gestopt… gewoon net niet the real thing.
mij=1965 / Munich