The Elektrocution klonk me in eerste instantie nogal Brits in de oren, maar het is toch echt een Franse band, opgericht eind 2000. Na een aantal EP’s volgde het – voor mij onbekende – debuutalbum Open Heart Surgery in 2006. Op het nieuwe album Trouble Magnet beweegt de band zich tussen Britse rock (“Babylon By Bus” doet me bijvoorbeeld zelfs wat denken aan Oasis, maar ook de geest van The Strokes waart soms rond) en garagepunk in de hoek van The Hellacopters, The Ramones, Jet, The Datsuns of The Hives. Of gooi het in de hoek van stoner/blues zoals op “Crystel Clear”, “Out Of Breath” en “Rise to the Sun”. Juist die afwisseling tussen stijl en tempo houdt de plaat interessant. De prettige bravoure die deze plaat uitstraalt heeft zowel te maken met de puntige riffs en de gelikte melodieën, maar bovenal ook door de zang van Maxime Prieux die net niet te overdreven zingt en daardoor geloofwaardig en ingeleefd klinkt en het album zelfverzekerd draagt. Goed, dan is het niet allemaal erg origineel of ingewikkeld maar daar zijn meer bands groot door geworden. Zo’n lekker rammelend rockbandje als The Elektrocution kun je als festival blind boeken, al is het maar om een gaatje op te vullen. Ik zou mijn beker bier in elk geval klotsend de lucht in bewegen bij nummers als “Out Of Breath”, “Sweet Caroline” en “Somewhere Else”. Ik zeg: proost!
mij=Pyromane / Import
4 reacties