Onlangs speelde The Tina Turner Experience in mijn achtertuin waar het Gelredome gevestigd is. Ik stond toch even te kijken dat een coverband het zover schopte. Nou ben ik verder niet met hun repertoire bekend en is het prima dat het werk van Ike – al was hij niet lief voor Tina – & Tina aandacht krijgt, maar toch… In het kader van dit succes zou ook The Excitements succes verdienen. Het zestal komt uit Spanje en heeft met de van oorsprong uit Mozambique afkomstige Koko Jean Davis een sterke zangtroef in huis. Dit geweld wordt aangevuld met een stomende r&b/soulband inclusief vette blazerssectie. Deze troeven worden op hun tweede album Sometimes Too Much Ain’t Enough weer helemaal uitgebuit. Het album doet niet onder voor hun debuut. Begin mei ons land weer aan doen of twee bevrijdingsfestivals. In de twaalf tracks wordt voornamelijk oud werk opnieuw aan de man gebracht. Normaliter ben ik dus geen fan van covers, maar aangezien de hoogtijdagen van de soul al een tijdje achter ons ligt en de artiesten al hemelen zijn, mogen de songs niet vergeten worden. Zo openen ze met een track van Billy Preston “Keep It To Yourself”. Er staan ook drie eigen tracks op van de hand van gitarist Adrià Gual. Deze doen niet onder voor de rest. Ook staan er twee tracks op van ene E. Bosser. Ik kan verder niets over hem vinden, mogelijk dat dit geen antiek werk betreft. Maar dit alles gezegd zijnde, durf ik wel de conclusie te trekken, dat ze met deze plaat op zak succes verdienen. Mogelijk zal ik ze in mei gaan bekijken en dan tevreden knikken en misschien wel voorzichtig een dansje op hun muziek wagen.
mij=Green Monkey/Clear Spot
4 reacties