Twintig jaar heeft het geduurd: een nieuw album van The Feelies. ‘Is it too late? To do it again? Or should we wait another ten?’ vraagt de band zich hardop af in de openingstrack. ‘Nobody knows, everyone cares, everyone’s asking’. Twintig jaar geleden, na hun laatste album Time For a Witness, braken ze op. Maar vergeten werden ze nooit; de roep om een comeback bleef sterk. Dat bleek wel toen The Feelies in 2008 een goed ontvangen reünieconcert deden en sindsdien weer toeren. De eerste twee albums Crazy Rhythms en het door Peter Buck van R.E.M. geproduceerde The Good Earth zijn in 2009 opnieuw uitgebracht. De laidback melancholische, dan weer nerveuze scherpgerande indiepop was na al die jaren nog net zo krachtig als toen. Ze konden niet anders: in de originele bezetting terug de studio in en een nieuw album volspelen. Here Before is het antwoord op de aanhoudende vraag om méér, méér Feelies. De dertien tracks staan orenschijnlijk bol van de verwijzingen naar het bandverleden en het is alsof de band tegen ons wil zeggen: ‘Okee dan, eigenlijk hadden we er niet meer moeten zijn maar jullie wilden het zo graag. Hier zijn we: terug van weggeweest’. Muzikaal is er -gelukkig- helemaal niets nieuws onder de zon. Het gros van de nummers sluit vrijwel naadloos aan op de voorgaande albums, hun ritmische postpunk-debuut uit 1980 uitgezonderd. En er is niets mis mee: de meeste liedjes zijn sterk en hebben weer die onweerstaanbare semi-akoestische Feelies-hook waarbij de gitaar- en basloopjes vrolijk voor elkaar uit huppelen en er ruimte is voor een snerpende solo. Maar hey, hier spreekt een oude fan. Is het mijn eigen nostalgie of is het album gewoon goed? Ik hou het op beide; de fans van weleer kunnen niet ontevreden zijn over deze comeback, maar ook zal dit prima album zeker nieuwe Feelies-vrienden maken.
mij=Bar/None
Hier spreekt ook een oude fan. Heb 2 nummers gehoord. Briljant! Heerlijk back in memory lane ;-))