Na de nogal gewoontjes klinkende opener “Don’t Start Crying Now”, juist wanneer je je afvraagt waarom het hippe Acid Jazz Records deze mod-act een reissue gunde, gaat het plotseling los. “Eenie Meenie Miney Mo” ontploft bijkans, maar net voordat het kwartet de bocht uitvliegt, weten ze de boel op de weg te houden. Wanneer ze hun stuurmanskunst het meest nodig hadden, waren The Frays op hun best. Dit soort onstuimige rhythm & blues kregen ze niet altijd uit hun instrumenten, al was dat niet de reden dat alleen een single (“Walk On”) ooit het levenslicht zag. Ze begonnen in 1964 als The Sneekers, brachten een singletje uit, maar hun claim to fame berust op het voorprogramma dat ze in The Marquee Club mochten vervullen voor The High Numbers. Jawel, dat even onstuimige r&b-bandje dat later bekend werd als The Who. Toen The Sneekers in 1965 hun naam veranderden in The Frays, kregen ze de kans om een complete lp te nemen die nooit uitgebracht werd. Er bleef alleen een acetate over, waar simpelweg The Frays, Marquee Club opgeschreven stond. Toen single Walk On niets bleek te doen, besloot Decca om de plaat niet uit brengen. Dat heeft Acid Jazz nu gedaan. Maximum R&B is het niet wat The Frays lieten horen, wel is het jammer dat ze in hun tijd niet meer hebben kunnen laten zien.
Mij= Acid Jazz Records / Clearspot
4 reacties