Makkelijk is dat, als je de recensie van de vorige plaat van een band eigenlijk moeiteloos kunt overdoen. Ondanks de weinig belovende, wat puberale titel The Chaos sprankelt ook deze vierde plaat van The Futureheads weer even fris en blij als de vorige. Er staan weer wat echte vondsten op en het is verdomd moeilijk de woorden ‘smeuïg’ of ‘puntig’ te vermijden. Zo rammelt “This Is The Life” heerlijk op al het gitaargerei dat de vier Schotten uit Sunderland in hun oefenhok konden vinden. Het scheelt niet veel of de gitaarsolo had zo in “De Lepel en de Pan” van Bert & Ernie gekund. Welke andere band doet zoiets nog? Of neem de koortjes in het tegendraadse “The Baron” en de refreintjes van “Heartbeat Song” en “Sun Goes Down”, brult u het maar even mee: The sun goes down and the double life begins! It’s a one-way ticket in the city of sins! Inclusief onweerstaanbaar Schots accent. Niet alle liedjes zijn zo toegankelijk, zoals ik bijvoorbeeld het titelnummer nog niet helemaal trek, maar dat was op eerder werk ook het geval. Speciale vermelding verdient nog het anti-emo-liedje “Struck Dumb” (met hier de lyrics.) Ik ben er laat mee, maar onderhand vind ik deze band way leuker dan Franz Ferdinand. Wie volgt?
mij=Nul / PIAS