Tuurlijk, met de kennis van nu had ik in mijn jeugd alles heel anders aangepakt. Dan was ik met een mitrailleur het Haagse Binnenhof opgelopen en had ik iedereen van het kabinet Van Agt en Lubbers rücksichtslos afgeknald. Dan had ik twintig jaar in de bak kunnen broeden op een geniaal boek en dan had ik nu als voorhoede van het extremisme in tal van talkshows mogen komen opdraven om mijn uitleg te geven bij het boekenweekgeschenk van 2015. Als zogenaamde ervaringsdeskundige en niet als Nederlands eerste terrorist. Enfin, da’s waarschijnlijk niet de bedoeling geweest van The Ghost Inside toen de band met het concept kwam om een brief aan jezelf tijdens je puberjaren te schrijven. Toch bekruipt me het geval dat het vijftal met hun metalcore en screamo de luisteraar vraagt eens heel goed na te denken waar al je frustraties vandaan komen. Daarbij snapt The Ghost Inside dat er nu sprake is van een ethisch reveil waar al te extreme gedachten niet in te passen zijn in tijden van oorlog, crisis en geweld. De band uit Los Angeles heeft toch de neiging om als echte Amerikanen de rijen te sluiten als er sprake is van frustratie, conflict en onenigheid. Toch is het te prijzen dat zanger Jonathan Vigil het onvoorwaardelijke nationalisme van Amerikanen aan de kaak stelt. Hij wil maar al te graag weten waarom andere landen en culturen dat nationalisme niet hebben. Muzikaal levert het in elk geval een spervuur van hardcore, metal- en postcore op waarmee The Ghost Inside dezelfde impact meekrijgt als een Machine Head vroeger. Een mooie bonus is de gastbijdrage van Letlive’s Jason Butler op “Wide Eyed”. Dear Youth is pure, onversneden en ouderwetse metalcore. Heerlijk, dan heeft zo’n brief aan jezelf als puber toch nog zin.
mij=Epitaph/PIAS