De band werd in de jaren tachtig opgericht, komt uit Seattle, heeft inmiddels een indrukwekkend oeuvre en kent naast de band in kwestie ook nog nevenprojecten. Inderdaad, ik heb het hier over The Green Pajamas met aanvoerder Jeff Kelly… Mocht je er nog nooit van gehoord hebben, dan is dit niet echt vreemd, want ze wisten nog nooit een grote platenmaatschappij achter zich te krijgen.
Death By Misadventure is hun nieuwste, al beweert een bron op internet dat het album er eigenlijk al in 1984 was. Maar daar dadelijk meer over. Dit album bevat zestien liedjes die bij elkaar ruime de vijftig minuten overstijgen. De band zoekt het in de wat meer alternatieve popliedjes: beetje psychedelica, beetje americana, soms een koortje, een kleine knipoog naar Jacques Brel, hier en daar wat bombast, ruimte om te rocken, toch oog voor details, heldere productie en zo kan ik wel even doorgaan. Het is echter geen artistiek gedrocht geworden, maar een album waar toch een publiek voor zou moeten zijn. De liedjes zijn prima te verteren en ook nog toegankelijk.
Dat was bij oprichting van de band wel anders. Hun eerste album Summer Of Lust (1984), werd destijds uitgebracht op cassette en is onlangs uitgegeven op cd. Dit album is minder qua toegankelijkheid, maar kent daarentegen meer rauwe randjes. Ik kan me niet echt voorstellen dat Death By Misadventure er ook al in dat jaar was, ondanks dat het opnieuw opgenomen zal zijn. Daarvoor zijn de verschillen te groot. Je hoort dat de muzikanten nog moeten groeien in hun kunnen. Het rammelt aan alle kanten, al hou ik wel van rammelpop. De psychedelica was destijds ook al aanwezig: ze klinken als een lo-fi Beatles die wel eens een Velvet Undergroundplaat hebben gedraaid. Op Summer Of Lust worden er vijftien songs en een hidden track aan ons voorgeschoteld die ook ruim de vijftig minuten overstijgen. Sympathieke start van een lange carrière in de marge van de popmuziek.
mij=Green Monkey Records
4 reacties