The Horse Company – Olympus

Ik tetterde enthousiast in mijn chatvenster richting Ewie ‘Zo, die nieuwe Horse Company is goed!’ Tot mijn verbazing reageerde Ewie een beetje lauwtjes terug. Ik had verwacht dat hij net als ik hun debuutplaat een fijn album vond. Maar hij was in zijn oordeel niet verder gekomen dan ‘Wel aardig!’ ‘Mooi, dan haal ik die nieuwe cd dus mooi weer van zijn stapeltje en tik ik er zelf een stukje over’, bedacht ik me vervolgens. De broertjes Hilberdink doen er op hun tweede plaat Olympus namelijk nog wat schepjes bovenop qua kwaliteit. En bovendien ook aan diversiteit. Ze plukken duidelijk de vruchten van een tijd in een band met stabiele line-up spelen. In hun vorige bandjes 16-Down en Prodigal Sons was altijd wel wát aan de hand. En deze mannen spelen nu toch al een aantal jaren in dezelfde samenstelling. Dat dat goed werkte hoorde ik al op Noorderslag 2008, waar de band een sterke set afleverde en Olympus is het logische vervolg hierop. De basis blijft een sterke mix van indie- met rootsrock. Een mengelmoes waar de band gewoon wel mee móet gaan scoren dit jaar. De single “I Don’t Wanna Wake Up” laat goed horen waar de band toe in staat is. Lekker pakkende track met donkere inslag. Ik ben zelf een sucker voor hun Buffalo Tom-touch zoals ze die laten horen in “Starting To Get Better”. Heerlijk gewoon. Maar zoals gezegd kiest de band slim voor een divers geluid, dat houdt de Olympus blijvend interessant. Goede voorbeelden hiervan zijn de fijne blazers in “Cornershop” en het wat meer experimentele “Took Me Long To Remember”. Dat nummer wordt gevolgd door een walsende “Interlude” die overgaat in het melancholieke, tikkie dEUS-achtige “Love Will Lead You Home”. Wat een goed idee! Zoals eigenlijk elke liedje op Olympus een goed idee is. Gr.R. schreeuwde al eerder DE BESTE NEDERLANDSE POPROCKRELEASE VAN DIT JAAR. Dit komt ook verdomd dicht in de buurt van zoiets dergelijks…

mij=Goomah / Excelsior / V2