Ik heb in de afgelopen jaren heel wat bijzondere verpakkingen van cd's voorbij zien komen, met complete boekwerken erbij. Maar een stripboek als verpakking is voor mij de eerste keer. Het zijn dan ook de volkomen knotse Fransen van The Inspector Cluzo. Het funkrockduo, bestaande uit drummer Mathieu 'Phil' Jourdain en zanger/gitarist Laurent 'Malcolm' Lacrouts, zag ik een paar jaar geleden in het Patronaat in het voorprogramma van The Infectious Grooves. Het drumstel werd naar het einde van het optreden hoe langer hoe meer enthousiast omgetrapt, er werd te pas en te onpas 'Fuck ze bassplayeur' geroepen, maar funken deden ze. Het stripboek bevat illustraties bij de tracks, in het Frans, het Engels en in het Gascon, de taal van hun streek van herkomst, de Gascogne, ofwel Frans Baskenland. Het album is uitgebracht op, jawel, Fuckthebassplayer Records en bevat titels als “Why a vulgar French band cannot play shitty English pop music?”, “I want to mmm the wife of the French president”. Het mag duidelijk zijn dat de heren een ehm… bijzonder gevoel voor humor hebben. Maar spelen kunnen ze. Het is rauw en hyperfunky tegelijkertijd. Brulzang naast hoge gilletjes in de refreinen, stevig doordenderende drums naast lekker schetterende koperblazers, de funk en de rock zijn worden soms beurtelings, soms tegelijk ingezet, waarbij op dit album de funk prominenter is dan op de vorige twee albums. De Fishbone-achtige punkattitude heeft veelal plaatsgemaakt voor een soort George Clinton-feestfunk. Ook op die momenten is het gelukkig allesbehalve halfzachte nepfunk, zoals ook blijkt in de heerlijke cover van Curtis Mayfields “Move On Up”. Nog steeds is het een aanstekelijke mix van rock en funk van muzikanten die hun instrumenten heel wat beter beheersen dan hun strapatsen doen vermoeden. Ze zijn zo gek als een deur, maar ook The 2 Mousquetaires is weer een heerlijke plaat. Met stripboek.
mij=Fuckthebassplayer Records/ Ter A Terre
4 reacties