Vorig jaar werd ik erg blij van de titelloze debuutplaat van drummer Phil Jourdain en gitarist Malcolm Lacrouts, dus toen album nummer twee uit de envelop met recensie-cd’s rolde was ik daar uitermate verguld mee. Ook na beluistering is dat nog het geval. Ze zijn doorgegaan waar ze gebleven waren en hebben weer een fijne feestelijke mix van rock, funk, soul, rap en pop samengesteld. Op “The French Bastards #1” is het alsof Gotcha! even in de studio langskwam en Fishbone‘s Angelo Moore doet daadwerkelijk weer in een duit in het zakje met spoken word in “The French Bastards #2”. De albumtitel is trouwens een overblijfsel van een Australische tournee, waar hun wilde podiumact hen deze eretitel opleverde. Je kunt je met deze muziek ook niet voorstellen dat er op het podium een stel heren braaf ingetogen zit te spelen als een serieuze progband. Integendeel, energiek, feestelijk en wild is de muziek, met niet al te serieus te nemen titels als “F*** Michael Jackson” en “ln Love With Lilian Thuram”. Maar vergis je niet, een album lang een beetje wild raggen is het geenszins. De songs zijn gedoseerd en evenwichtig. Bij het vorige album trok ik de vergelijking met de Fun Lovin’ Criminals en ook hier gaat die weer een aantal keren op. Maar waar de Criminelen nog wel eens een tikkie te gemakzuchtig willen zijn, heeft The Inspector Cluzo steeds de juiste balans in lichtheid, pret �n substantie te pakken, bijvoorbeeld op “Terminator Is Black In His Back”. Het blijft ook op cd meesterlijk funky. Dat belooft wat voor het optreden in het Patronaat, in het voorprogramma van Infectious Grooves.
mij=Ter A Terre / Discographe / Suburban