Soms sta ik verbaasd over hoe een bandje schijnbaar compleet verschillende genres kan samensmeden tot een logisch geheel. Neem nou het zestal van The John Steel Singers uit Brisbane. Zij gooien B-52’s, Vampire Weekend, Tame Impala en The Mamas & The Papas in de blender en er komt een prachtig coherent geheel uit. En dat dan ook nog pas op hun tweede CD na hun debuut Tangalooma uit 2010. De band speelt met een verschrikkelijk groot gemak en eenieder beheerst zijn instrument tot in de finesses. Het handelsmerk van The John Steel Singers is de samenzang. Die is zo verschrikkelijk goed, daar valt geen speld tussen te krijgen. Alles is zo aangenaam aan Everything’s A Thread. Het lijkt alsof de heren geen enkel verschil willen inzien tussen de San Francisco-folk uit de jaren ’60 en de blije en vermakelijke soul uit Detroit in hetzelfde tijdsbestek. Als je dan als een Peter, Bjorn & John het geheel wat aandikt met een goede bas, krachtige drums en een verdwaalde tamboerijn, trompet of belletje, dan zit het geluk in elke song verpakt. Heerlijke wegdroommuziek van een stel jonge gasten die gewoon doen wat goed voelt.
mij=Full Time Hobby