Als je altijd hebt gedacht dat de Beatles uit Liverpool komen dan heb je het mis. Bij de band The Vals dacht ik nog dat ze uit Belfast kwamen, bij de band Lawrence Arabia dacht ik het in Nieuw-Zeeland te moeten zoeken en bij The June moet ik mijn mening bijstellen naar het Italiaanse Parma. Kortom het Beatles-virus is nog steeds bezig toe te slaan. Of dit vervelend is? Wat mij betreft niet, want ook dit trio doet dit waardig. Nou is The Beatles een breed begrip, om het preciezer te duiden zou ik Magic Circles ergens plaatsen rond de psychedelica van Revolver en The White Album. The June houdt het tempo in de tien liedjes erin. Eigenlijk heb ik een broertje dood aan de sitar, maar van The June kan ik het hebben. Zij mengen dit vreselijke geluid namelijk met zo’n lullige fluit dat ik het weer helemaal oké vind. Ook al doordat ik moet denken aan Steve Winwood‘s Traffic. Ook zo’n band die ik, met name op hun debuutalbum, hoog heb staan op mijn favorietenlijstje. Nu nog weer wat meer lange haren in het straatbeeld en de jaren zestig zijn weer terug. Als het publiek dit soort albums tenminste nog wil. Jawel, toch?
mij=Rainbow Quartz / Sonic