Eigenlijk bedenk ik me bij het schrijven van dit stukje hoe weinig ik ooit de naam Paul Simon als referentie gebruikt hebt, maar nu zijn Graceland 25 jaar bestaat gaat het gebeuren. Niet in een stukje over die speciale versies die nu uit zijn, maar in een stukje over het tweede album van The Kabeedies. De muziek op Soap doet me met name door de Afrikaanse aandoende ritmes en de baspartijen in combinatie met popmuziek erg aan Graceland denken, zeker als het gaat over de meer up-tempo nummers van dit Britse kwartet. Het verschil is wel dat de stem van zanger Jones en zangers Katie Allard er een wat andere lading aan geven. De jeugd van nu – ouwe lul alert – kon trouwens wel eens meer aan Vampire Weekend of The Wombats denken. Gezegd moet worden dat Soap lekker fris klinkt en de ideale muziek is voor een warme zomer. Of die er dit jaar in ons land komt, zal moeten blijken. Vernieuwend zou ik Soap niet willen noemen, aanstekelijk is dit zeker. Al is het maar voor ruim een half uur goed humeur met liedjes als “Elizabeth”, “The Boy With The Bad Mouth” en “Santiago”.
mij=Munich
4 reacties