The Kevin Costners is de nieuwste telg van Excelsior Recordings. De keuze van The Kevin Costners voor Excelsior is niet zo vreemd, want ze grossieren in mooie melodieuze gitaarpopliedjes, enigszins vergelijkbaar met labelgenoten Daryll Ann en Johan. Hun debuutplaat “Come On In” is net uit.
Maar die naam… Die heeft mij een hele tijd tegengehouden om de band überhaupt te proberen. Ik kwam de naam al vaker tegen – want hij blijft wel hangen – maar had het idee dat het niet serieus te nemen zou zijn. Ik bleek niet de enige. Bij navraag in mijn vriendenkring kreeg ik van een paar anderen iets vergelijkbaars te horen: “Ik zag dat ze in de luisterpaal van 3voor12 stonden, maar heb ze niet geprobeerd. Met zo’n naam zal het wel niet veel zijn, dacht ik”. Als ik zanger/gitarist Bouke Zoete en gitarist/zanger Sjors van der Meulen na een radio-optreden in DeSmet in Amsterdam daarmee confronteer zie ik bij Zoete een blik van “daar gaan we weer” en legt Van der Meulen geduldig uit waarom de band nou zo heet.
mij=Interview: Eddie Baby. Foto: Marc Driessen
Van der Meulen: “Ik begrijp wel dat er een aantal mensen zijn die denken dat als iemand zich naar een niet overdreven populaire en wat minder presterende acteur noemt, dat het nooit heel serieus kan wezen. Maar de naam is uit nood geboren. We wilden ons inschrijven voor de Roos van Nijmegen om te kijken of we op het podium ook onze liedjes konden spelen. Maar als je je ergens voor inschrijft moet je een naam hebben. We waren al een avondje aardig in de kroeg bezig toen we een naam in moesten vullen op zo'n Boomerang-kaartje. Bouke heeft ooit in een bandje gezeten met die naam, maar dat bandje heeft niet langer dan drie weken bestaan. Dat hebben we toen in een beschonken bui maar ingevuld. Maar toen wonnen we die wedstrijd en dan zit je er wel aan vast. Wij vinden het overigens niet erg. Die naam hoor je één keer en die vergeet je nooit meer. Ik kan me voorstellen dat het de serieuzere popliefhebber kan afschrikken, maar dat interesseert me eigenlijk niet.”
De muziek van The Kevin Costners past mooi in de releases die het Utrechtse indielabel Excelsior Recordings al jaren uitbrengt. Frisse gitaarpop met een kop en een staart, waarbij alles draait om het liedje. Maar hoe zijn ze er uiteindelijk terecht gekomen? Zoete: “We waren al bezig met het opnemen van de plaat met een Australische producer, Peter Crosby. We zochten nog wel naar iemand die het tweede gedeelte van de opnames wilde betalen. Onze toetsenist Bas van de Waterbeemd nam contact op met Excelsior. Rond dezelfde tijd wonnen we de Grote Prijs van Nederland en Excelsior kende ons al en bleek wel geïnteresseerd. Ze wilden echter wel per se de plaat afmaken met hun 'huisproducer' Frans Hagenaars. We hebben nog geprobeerd of we met Crosby konden blijven werken en tegelijkertijd met Hagenaars aan de slag konden, maar producers onderling, dat werkt toch niet zo soepel. Uiteindelijk is Crosby uitgekocht en zijn we met Hagenaars verder gegaan.”
De bandleden wonen nogal verspreid: twee leden in Antwerpen, een in Utrecht en twee in Nijmegen. Zoete: “Logistiek is dat ontzettend onhandig. Het heeft wel als voordeel dat we gedwongen zijn om af en toe een week als het ware op retraite te gaan. We spelen dan in een klein, rottig, verlaten spoorweghuisje in Frankrijk. Er is daar helemaal niks en we zitten dan een hele week alleen maar muziek te maken, tot diep in de nacht. Dat werkt enorm productief. Alle liedjes komen daar vandaan.” Is het ontstaan een gezamenlijk proces of schrijft één iemand de nummers? Van der Meulen: “Bouke schrijft verreweg het meeste. Hij schrijft ook echt liedjes en af en toe heb ik een krabbel waarmee ik hem kan aanvullen.” Zoete: “Het werkt mooi samen, want ik schrijf over het algemeen heel simpele liedjes en Sjors brengt daar harmonieuze diepgang in. Dat is onmisbaar want ik zou redelijk platte muziek maken als ik het in mijn eentje zou moeten doen.” Van Der Meulen: “Als je het mij in mijn eentje laat doen, verzand ik in allerlei rare kwinkslagen en wordt het een soort free-jazz-experience.”
Een van de mooiste liedjes op “Come On In”, met een refrein om door een ringetje te halen, is “No Steve Vai”. Zoete: “Tot een paar maanden geleden speelden we dat nummer altijd als eerste: Hier zijn we. We zijn dan wel geen Steve Vai, we zijn niet de meest technisch onderlegde muzikanten, maar je moet het er maar mee doen. We kunnen wel een leuke avond voor jullie verzorgen. Steve Vai is een typerend voorbeeld van zo'n tegenpool voor ons.” 'We ain't Steve Vai, we are hardly able to play this for you' zingt Zoete. Van der Meulen: “Dat is eigenlijk dezelfde lullige koddigheid als onze keuze voor de naam Kevin Costners.”
Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn voor The Kevin Costners. De plaat zou eigenlijk in februari uitkomen, maar rond die tijd lag Van Der Meulen in het ziekenhuis. Van Der Meulen: “Ik heb een erg slechte start van het jaar gehad. De plaat was rond december al af. We wilden Noorderslag doen en proberen op tijd te zijn met de release om de zomerfestivals mee te pikken. Maar toen ging het bij mij mis waardoor ik drie maanden in het ziekenhuis heb gelegen en we daardoor alles moesten missen. In maart kwam ik er weer uit. We dachten toen dat het beter zou zijn om de plaat rond september, het nieuwe seizoen, uit te laten komen. Maar Excelsior wilde hem toch eerder uitbrengen en zo is het juni geworden. We zijn daardoor ongetwijfeld een hoop dingen misgelopen, maar daar doe je verder niet zoveel aan. We hebben echter zeker niet te klagen over hoe het nu loopt.”
Het is voor de rest ook allemaal behoorlijk voorspoedig en snel gegaan. Van Der Meulen: “Het winnen van de Grote Prijs heeft ons een heel leuk jaar opgeleverd. We spelen over het algemeen niet zo heel erg veel. We zijn niet 'the hardest working band in show business', maar we hebben daardoor wel op heel leuke podia en festivals gestaan. De voorprogramma's in een uitverkochte Paradiso en Melkweg waren ook geweldig. We zijn volop bezig met het regelen van optredens in het najaar en verder. Het komende jaar gaan we een nog veel mooiere tweede plaat maken. Dat is toch het belangrijkste en het leukste: platen maken.”