The Kills

Elf jaar geleden hoorde Alison Mosshart Jamie Hince gitaarspelen in de hotelkamer boven die van haar en besloot kennis met hem te gaan maken. Vervolgens stuurden de Amerikaanse en de Engelsman maandenlang tapes via de post over de Atlantische Oceaan, waarna Mosshart besloot naar Londen te verhuizen. The Kills waren geboren. Op de vierde van de vierde komt het vierde album Blood Pressures uit. Mosshart maakte ondertussen uitstapjes als backing op verschillende succesvolle platen en richtte samen met Jack White The Dead Weather op, Hince trok Kate Moss uit de goot en probeert verder vooral op de achtergrond te blijven. Woensdag 30 maart staat het duo in een al tijden uitverkochte Melkweg. Half februari had het label een persdag georganiseerd in een dan zonnig Amsterdam, waarop ik de tijd kreeg voor een praatje met zangeres Alison.

De eerste paar jaren van hun bestaan gaf The Kills praktisch geen interviews. Tegenwoordig vindt Mosshart het niet zo vervelend meer om te doen. ‘Het scheelt dat we nu daadwerkelijk gesprekken hebben met mensen die onze muziek kennen, die alle basisinformatie al opgezocht hebben. Als we een paar jaar geleden met iemand moesten praten van ons label, dan wist die persoon vaak niet eens wat we deden. In zo’n gesprek heb ik geen zin.’ Ze ziet er zelf bovendien een stuk minder furieus uit dan pakweg vijf jaar geleden. Toen werd tijdens elk concert nog een pakje sigaretten weggepaft op het podium. Nu heeft ze in plaats van rookwaar, een nagelvijl in haar handen.

mij=Interview: Maartje. Foto's: Tim
Is je image belangrijk voor je?
'Ja, heel erg. Ik vind het onzin als muzikanten zeggen dat hun uiterlijk niet belangrijk voor ze is. Muziek is kunst en kunst gaat verder dan papier, pen en je gedachten vervolgens opnemen. Het gaat om het totaalplaatje. Mensen die down to earth zijn, zijn vaak verbazingwekkend oninteressant. Dat zijn niet de mensen waar je tegenop kijkt, zij inspireren niet. Ik weet niet goed waar ik nu zelf sta in dat proces, maar ik hoop mensen wel te kunnen inspireren. Daar is mijn uiterlijk en image belangrijk bij.'
Je komt nu een stuk zelfverzekerder over dan een tijdje terug. Ook de vocalen op Blood Pressures zijn wat melodieuzer, heb je het vertrouwen in jezelf gevonden?
'Ik heb altijd al wel enigszins vertrouwen in mijn eigen kunnen gehad. Ook omdat ik me vrij bewust ben van wat ik wel en wat ik niet moet doen. Maar mijn stem is wel enorm veranderd de afgelopen tien jaar, ik heb er nu veel meer controle over. Dat scheelt heel erg. Er zijn ongeveer zeven verschillende stemmen die ik op kan zetten, voor andere projecten zing ik op een andere manier dan voor The Kills. Het ligt heel erg aan de band en aan de stemming waarin ik ben. Daarnaast verliep het opnemen van dit nieuwe album eigenlijk ook heel erg soepel. Alles is gewoon gegaan zoals het gegaan is. Jamie en ik waren en zijn heel erg gemotiveerd om al onze nieuwe ideeën eindelijk op te nemen en volledig uit te werken, dat hoor je terug op Blood Pressures. Jamie zingt bijvoorbeeld ook meer op deze plaat. Dat gebeurde allemaal op een natuurlijke manier, we hebben er niet direct specifiek over nagedacht.'
Hoe zie je zelf de evolutie die The Kills heeft doorgemaakt qua geluid?
'We zijn nog steeds een donkere band, maar we waren veel donkerder. Het is langzaam aan het wegtrekken, dat merk je per album. Vroeger was het geluid meer surrealistisch en twisted, als een nachtmerrie. Zo voelde ik me toen persoonlijk ook vaak. Dat heeft ons geluid als band natuurlijk enorm beïnvloed omdat we maar met z’n tweeën zijn. Maar tegenwoordig voel ik me goed. Het gaat goed met me. The Kills blijft natuurlijk een wat zwartgallige band, maar zelf zitten Jamie en ik nu wel in a good place.'
Over enkele weken begint de nieuwe tour. Kun je ervan genieten om weer de weg op te gaan en elke avond ergens anders op te treden?
'Ja, ik vind het heel spannend om weer op tour te gaan nu en heb er zin in. Het scheelt dat ik in veel plaatsen zo ondertussen mensen ken, vrienden heb gemaakt. Dus het voelt ook een beetje als een tour langs bekenden. Wat ik vooral leuk vind is dat we eindelijk weer naar Japan gaan. Dat is zo’n andere wereld dan Amerika of Europa. Een heel andere markt ook.'


Kunnen we jullie van de zomer ook verwachten op Europese festivals?
'Ik weet dat Jamie en de rest van de band het niet helemaal met me eens zijn, maar persoonlijk heb ik echt de pest aan festivals. Ik zou het veel leuker moeten vinden, maar dat lukt me gewoon niet. Het ligt totaal niet aan het publiek, maar spelen in de open lucht past om te beginnen eigenlijk al niet bij The Kills. Ik heb een hekel aan zon, aan modder. Geef mij maar een concertzaal. Al zullen we uiteindelijk vast nog wel een heel klein aantal festivals spelen dit jaar, een stuk of drie.'
Festivals zijn wel een goede manier om nieuwe fans aan trekken.
'Het is niet zo belangrijk of we veel mensen aanspreken, als we maar de juiste mensen aanspreken. The Kills heeft altijd fantastische fans gehad en we hebben ook heel erg het ‘my band is your band’ gevoel met hen gehad. Het is voor Jamie en mij belangrijker dat de fans onze nieuwe liedjes prettig vinden dan dat journalisten dat vinden, al leest Jamie wel nog steeds zoveel mogelijk reviews. Maar het maakt niet uit hoe groot we worden. Alles komt op zijn tijd en als dat gebeurt, dan gebeurt het. Zolang we die band met de achterban maar kunnen behouden.'
De afgelopen jaren heb je zelf twee albums uitgebracht als zangeres van The Dead Weather. Een zogenaamde supergroep. Hoe zou je eigen supergroep er uit zien?
Alison begint te lachen en legt voor het eerst de nagelvijl opzij. “Mag ik kiezen uit levende en 'dode mensen?' Dat mag.
“Om te beginnen zou Jamie er natuurlijk inzitten en de drie andere leden van The Dead Weather, Jack, Jack en Dean. Maar degene waar ik echt nog eens mee samen zou willen werken, wat jammer genoeg niet meer kan aangezien hij overleden is, is Captain Beefheart. Ik vind Don een geweldige artiest. Dan zouden wij een duet zingen, want ik zing natuurlijk in mijn eigen supergroep. Het zou een megaband worden met een rare bezetting, maar ik zou het geweldig vinden.'