The Lone Crows – Dark Clouds

Vanaf eind maart toert het uit Minneapolis afkomstige The Lone Crows door Europa. Nou ja, Europa, vooral Duitsland, waarschijnlijk doordat ze bij het Duitse label World In Sound zitten. Nederland doen ze vooralsnog niet aan, en da’s jammer. De retrorock van dit viertal zou in Nederland prima aanslaan, zeker op bluesfestivals. Net als op hun debuut staat Dark Clouds vol ontspannen melodieën ergens halverwege de bluesrock en de stoner – waarbij het soms zover teruggaat als The Doors -, met wat randjes funk en soul. Het zijn vier jonge gasten waarvan je zou verwachten dat ze hun wilde haren nog moeten kwijtraken. Op Dark Clouds krijg je de indruk dat ze die wilde haren nooit gehád hebben. Laidback hobbelen ze door negen tracks heen, waarbij de ene nog ontspannener is dan de andere. Ook de zang van Tim Barbeau is bijna lui te noemen, wat dat gevoel alleen maar versterkt. In de instrumentale bluesjam “Speechless” is het even schrikken als er een momentje feedback doorheen piept. De titel Dark Clouds is afkomstig van een song, maar door die titel in combinatie met de gloomy hoes zou je heel wat meer heftigheid verwachten dan je krijgt. Welnee joh, zelfs up-tempo ritmes zijn vrij schaars op dit album. Gelukkig zit er wel vrijwel altijd een lekkere groove in, zodat het niet als een plumpudding inzakt. Toch zitten ze op dit album zo nu en dan wel op het randje. Het is maar goed dat ze iets over de helft met “The Dragon” ineens nog een lekkere psychedelische rocker in huis hebben. The Lone Crows heeft de kwaliteiten om iets moois neer te zetten, maar iets meer dynamiek inbouwen lijkt me wel een aandachtspuntje voor de volgende keer. Inmiddels hebben ze ook een live-album uitgebracht, Live at Freak Valley Festival. Laten we hopen dat dat album snel in Nederland uitkomt, en dat ze het zelf komen brengen.

mij=World of Sound / Clearspot