Manchester is Joy Division. Manchester is The Smiths. Manchester is The Happy Mondays. Manchester is Oasis. Manchester is Stone Roses. En Manchester is The Mekkits! Er moet echter nog heel wat gebeuren wil dit laatste vijftal zo populair worden als de eerder genoemde stadsgenoten. Sterker nog, als je op internet googelt, dan is er weinig over ze te vinden. De recensies over hun tweede album Pompeii / Vesuvius zijn zelfs op een hand te tellen en dit is waarschijnlijk het eerste stukje buiten hun landsgrenzen over deze schijf. De achterkant van het hoesje met een afbeelding van een eruptie van – ik neem aan – de Vesuvius is prachtig. De voorkant met de bandleden en Pompeii vreselijk. De muziek is moeilijk te plaatsen. Ik hou het op Elvis Costello meets Madness meets Kaiser Chiefs meets Spandau Ballet meets The Coral meets Fishbone. Het is een bonte parade van swing, ska, jazz, pop, blazers, vrolijkheid en emotie. Ze hebben het gewaagd om meteen maar met twee cd´s op de proppen te komen en dat lijkt me commercieel niet de slimste zet. Al had het qua lengte ook op een cd gepast. Ik had er ook voor gekozen om wat minder uit te waaieren qua genres, zodat je er als luisteraar wat makkelijker in komt. Maar ik ben The Mekkits! niet. Echte prijsnummers kent het album wat mij betreft niet. Het is maar in welke hoek je het wilt zoeken. Oké, eentje dan “Nineteen Ninety Three”, omdat het doet denken aan de begindagen van Elvis Costello en dat de piano, orgel en blazers het feest afmaken.
mij=SFT Recordings / Import
4 reacties