Vlinderende meisjespunk, met dikke lagen 60’s meisjesbandinvloeden, ik ben bang dat ik dat nooit zal ontgroeien. Althans niet zoals jnnk aangaf bij een vorige cd van The Micragirls. En ik ben niet de enige, want in de credits van deze nieuwe cd Wild Girl Walk duiken zo maar Jon Spencer en Matt Verta-Ray op in de backing vocals om het geluid van The Micragirls te verrijken. Wat zeker ook scheelt is dat de drie Finse dames kwalitatief gezien flinke stappen vooruit doen met deze nieuwe cd zonder hun onschuld te verliezen en bovendien de combinatie orgels/drums/gitaar vastbesloten volhouden. De liedjes zijn allesbehalve eenvormig en gaan zelfs regelmatig de drie minutengrens over. Neem bijvoorbeeld “Run Thru The Night”. Het is met de bovengenoemde heren in de koortjes en de dreinend diepe orgels bijna een zeemanslied geworden. Het contrast met voorbij sjezende nummers als “Girl Go Cray” en “Gotta Go” kan bijna niet groter. Al liggen halverwege dan nog wel Cramps-achtige “Electric Chair Twist” en het cheezy “I Know” die het gat overbruggen. Bovendien showen de drie dat ze met de prima Wanda Jackson-cover “Funnel Of Love” ook beschikken over een gezonde portie historisch besef. Dat Wild Girl Walk dan maar krap dertig minuten duurt, ach, zo hoort het toch?
mij=Bone Voyage / Konkurrent