The Mighty Ya-Ya? Nooit van gehoord. Dan sla ik het digipack open en zie ik 'All songs written by L.J.P. van Empel' staan. Wacht even, dat is toch…? Jazeker, dat is Little Louis, wiens Speak Of The Devil nog steeds een gewaardeerde plek in mijn collectie heeft. De naamsverandering is het gevolg van een gewijzigde muzikale koers. Van Empel en kompanen trekken heden ten dage een stuk steviger van leer en daar hoorde een nieuwe naam bij, vonden ze. De blues is niet losgelaten, zeker niet, maar gitaar, drums, bas en harmonica leggen er wel heel wat meer power in. Feitelijk is het een powertrio met mondharmonica geworden. Maar in de eerste plaats is het heel lekker. Smerige blues, vooral dankzij de gitaarsound. Vanaf opener “Mercury's Rising” is het genieten geblazen van Van Empel's songs en de twee instrumentals die met de hele band zijn gecreëerd, “Momo'Konana” en het buitengewoon Hollands getitelde “Een scheet en drie knikkers”. Prijsnummer is de prachtige afsluiter “Pious Bird”. Het mag dan typisch een band zijn die je live moet horen, ze hebben de sound prachtig weten te vangen op dit studio-album.
Good Meat is afkomstig 'recht uit de woestijn van Haarlem', zoals ze het zelf uitdrukken. Dat zou je niet zeggen, want het is onversneden bluesrock met een zanger die veel van zijn inspiratie bij Jim Morrisson gehaald lijkt te hebben. Zelf noemen ze ook Howlin' Wolf, De Staat en Triggerfinger als inspiratiebronnen, maar vooral door de zang en de toetsen liggen The Doors er wel heel dik bovenop. Da's opmerkelijk omdat de band bestaat uit vijf jonge broekies. Nog opmerkelijker is dat je dat niet hoort, want Good Meat bevat vier gedegen bluesrockers. Het kost echter tijd om een eigen sound te ontwikkelen en dat is op deze EP nog niet echt gelukt. Dat neemt niet weg dat ze een verbazingwekkend volwassen basis hebben gelegd voor meer moois in de toekomst.
mij=The Mighty Ya-Ya: Porcupine / Sonic; Good Meat: Eigen beheer
4 reacties