Stel je voor dat wetenschappers zich eens over de geschiedenis van popmuziek gingen buigen om tot een weloverwogen canon te komen van essentiële popalbums. Ik denk dat er een zwaartepunt in de tweede helft van de jaren zestig ligt. Volgens mij kan het niet anders dan dat Pink Floyds The Piper At The Gates Of Dawn, Soft Machine’s gelijknamige debuutalbum en The Sonics’ Here Are The Sonics in zo’n canon terecht komen. Uiteraard is het niet geheel toevallig dat ik deze albums noem, want The Moles lijken de wetenschappers van nu die bij hun debuutalbum The Future Sounds Of Ashton nogal leentjebuur hebben gespeeld zonder overigens ook maar een nummer te coveren. Nee, dat heeft dit viertal niet nodig, de nummers zijn van hoge kwaliteit. De psychedelica, garagerock en avant-garde is hier prima vermengd. De bandleden zijn geen jonge onbekende gasten, zo speelde het bekendste bandlid bassist Billy Fuller in Robert Plants begeleidingsband en speelde hij mee op het laatste album van Massive Attack. Met deze laatste twee kent The Moles muzikaal trouwens geen overeenkomsten. Ondanks dat er weinig origineels op dit album te vinden is, weet ik zeker dat elke sixtiesliefhebber zich hier best in kan vinden, want zo goed is dit album met de geweldige titel The Future Sounds Of Ashton wel.
mij=See Monkey Do Monkey / Import
2 reacties