Het veertiende album van the Mountain Goats opent met een nummer (“Amy aka Spent Gladiator 1”) dat klinkt als zoveel andere van John Darnielle (aka the Mountain Goats): een driftig aangeslagen gitaar begeleidt zijn nasale stem. En het is weer eens bijzonder lastig om te vertellen waar de tekst over gaat. Met de daaropvolgende track (“Lakeside View Apartments Suite”) begint het echt, zou je kunnen zeggen. Het belangrijkste instrument is plots de piano en vanaf hier zijn het koperblazers, een stuiterende baslijn (beide zelfs in het prachtige “Cry For Judas”) en weer die piano (in “The Diaz Brothers”, dat associaties oproept met angry young men als Joe Jackson en Graham Parker) die de arrangementen domineren. Curieus genoeg is het een klassiek gearrangeerd Mountain Goats-nummer dat het hoogtepunt is van dit album: Harlem Roulette, dat de mooie, maar ietwat mysterieuze regels 'the loneliest people in the whole wide world are the ones you’re never going to see again' bevat. Ondanks dat er weer veel moois (en ook wel iets minder fraais: het saaie “Until I Am Whole”) te horen valt, ben ik benieuwd of we Transcendental Youth veel in jaarlijstjes tegen zullen komen. Want veertien platen op vrijwel hetzelfde hoge niveau acteren begint bijna gewoontjes te worden als je John Darnielle heet.
Mij=Merge / Rough Trade
4 reacties