The Murder of My Sweet – Beth out of Hell

Na een week griep weer een recensie schrijven is lekker, maar of dit nou het goede album was om te kiezen? Ja, je ziet het goed, dit album is Beth Out Of Hell gedoopt. Uit de categorie Woordspelingen Die Vijf Minuten Leuk Zijn. The Murder Of My Sweet is de band van drummer/toetsenist/producer Daniel Flores, met verder zangeres Angelica Rylin, gitarist Christopher Vetter en bassist Patrick Jansson. Cinematic metal noemen ze het. Het zal wel, maar het doet mij nogal eens denken aan Royal Hunt. Zó bombastisch dat zelfs een liefhebber als ik er moe van wordt. Bij de eerste echte song is het al bingo: voor een drummende producer verrassend lelijke, vlakke drums en zwaar overheersende stopverfkeyboards. Jammer, want Angelica Rylin is een meer dan uitstekende zangeres. Niet zo’n dame die na elke zin amechtig loopt te hijgen of steeds hetzelfde trucje uit moet halen. Integendeel, ze heeft een prima bereik en volume en lijkt daar relatief weinig moeite voor te hoeven doen. Als de songs iets minder plat effectbejag hebben – voor bombast dan, hè? – dan komt het zo nu en dan wel degelijk op Ayreon-niveau, zoals bij “Bitter Love”. De volgende track, “Still” is prompt weer zo’n over the top track. Het soort bombast dat de laatste jaren bij het Eurovisie Songfestival ineens populair geworden is – hoempa met heavy lijkende gitaren. Bij beluistering als geheel is Beth Out Of Hell niet echt een pretje om te beluisteren, om dezelfde reden als ik Royal Hunt niet door te komen vind: je wordt hondsmoe van de voortdurende productionele overkill. Individuele tracks zijn wel degelijk erg goed, en vooral Angelica Rylin verdient een veel betere producer. Zoals gezegd: er zitten meer dan uitstekende songs tussen en bijvoorbeeld de stukken meerstemmige koorzang in “Requiem For A Ghost” zijn ook erg gedurfd. Maar als geheel is Beth Out Of Hell zo’n plaat die enorm geprofiteerd zou hebben van een producer met oog voor subtiliteit.

mij=Frontiers/Rough Trade