Ik heb het toch maar eens opgezocht, hoe groot Omaha nu wel niet is. Want het is toch wel wonderbaarlijk hoeveel bandjes Saddle Creek, het label van Conor en Justin Oberst, elke keer weer op weet te snorren daar in de omgeving. Iets meer dan 400000 mensen schijnen er te wonen. Da’s dus ergens tussen Den Haag en Utrecht in. Qua afgeleverde bands had ik een grotere stad verwacht. The Mynabirds is namelijk de zoveelste fijne band uit Omaha. Aan het roer staat de frêle Laura Burhenn. Haar stem hangt het gros van de tijd tussen de klassieke souldames uit de Stax- of Motown-stal en Pretenders-frontvrouw Chrissie Hynde. Dat bevalt mij wel. Muzikaal vist ze geregeld in de soulhoek. Toch doet een song als “Ways Of Looking” mij door zijn ritme weer heel sterk denken aan “Glory Days” van Bruce Springsteen, maar dan wel in een Velvet Underground jasje. Sowieso heeft debuut-cd What We Lose In The Fire We Gain In The Flood in veel songs een reminder aan bekendere liedjes uit goede tijden. En dat ontkent Burhenn ook niet. Haar streven was om een plaat te maken die voelde als Neil Young die Motown doet en daar is ze wat mij betreft uitstekend in geslaagd. Zo is “Give It Time” echt een sublieme ballad. Ook de andere ballad die meer naar het einde toe staat, “Right Place” scoort hoge ogen. Het zijn natuurlijk niet de enige hoogtepunten van een indrukwekkende plaat. Heerlijk is bijvoorbeeld ook het dwepende, met toeters doorspekte “We Made A Mountain”. Enige teleurstelling voor mij aan the Mynabirds is dat ik er uiteindelijk achterkwam dat Burhenn helemaal niet uit Omaha komt, maar uit Washington DC. Dat doet echter niets af een de algehele fijnheid van deze cd.
mij=Saddle Creek / Munich