Het Britse Type Records is momenteel een van de toonaangevende labels op het gebied van drones, free-folk en aanverwanten. Bands als Zelienople en Black To Comm brengen er hun prachtige werk op uit en ook bezig bijtje Brad Rose vindt er onder een van zijn vele aliassen – The North Sea – een thuis. Met The North Sea bezeilt hij de wateren van de free-folk op gitzwarte drones. Dark-folk die de handen om de strot heen vouwt en op mechanische wijze de duimen langzaamaan dicht drukt. Geluiden waarvan de oorsprong zich voornamelijk laat gissen vormen de basis voor de lang uitgesponnen drones die zich in de nummers om elkaar heen wentelen als slangen in een mand. Op het eerste gezicht een grote glibberende massa, maar bij betere beschouwing onderscheiden zich de verschillende slangen in al hun kleuren, vormen en krommingen. Het geluid van verzuipende versterkers en alarmsystemen op sterk water door een willekeur aan oversturingsappartuur gestuurd, maar dit zonder textuur of detail uit het oog te verliezen. Af en toe klinken ergens in de verte, achter brandende slijptollen, verlichtende belletjes of andere percussie accenten, daar gelegd door Mike Weiss van Zelienople. Haast speels in de noise van Rose geplaatst. Samen met de haast onhoorbare samples van (kinder)stemmen, een versterking van het donkere en beknellende geluid op de voorgrond. Kortom, noise in optima forma, zoals we die gaarne bij kaarslicht beluisteren op de regenachtige herfstavonden.
mij=Type / Konkurrent
2 reacties