Natuurlijk is het wiel al heel lang geleden uitgevonden, maar heeft niet iedereen het recht om uit een paar weerbarstige akkoorden zijn of haar eigen voortdenderende rock ‘n’ roll te verzinnen? Na de eerste opgeblazen versterker kwamen The Sonics, daarna kwam Dead Moon en na Dead Moon nog een ontelbaar aantal bandjes dat probeerde exact hetzelfde te doen. De meesten verdwenen in de vergetelheid, verdwaalden in hun zoektocht naar het perfecte rockliedje of probeerden de kwadratuur van dat wiel te bereiken. Maar godzijdank zijn er nog steeds bandjes die het proberen.
Zoals The Old Haunts.Poisonous Times leunt een beetje op de erfenis van The Gun Club, kijkt met een scheef oog naar Dead Moon, maar doet vooral wat al die andere bandjes voor hen al deden: rock ‘n’ roll spelen. Primitief, met veel inzet, een handvol goede ideeën en al drie platen lang. Het wiel blijft rond, maar zoekt gelukkig niet steeds het gladde asfalt op en krijgt slechts een paar rustpauzes (“Hung Up on the Down Side”), die soms iets te lang duurt (“Sunshine”, “In Revolt”).
The Pink Fits doen hetzelfde, maar dan in een flink hogere versnelling. Hun garagerock bevat bovendien een aantal andere ingrediënten, waarbij vooral de fijne koortjes als siervelgen onder een opgevoerde auto dienst doen: het hoeft niet per sé, maar maakt het wel mooi af. Bovendien hangt er een vrolijker sfeer op hun Super Mini Album: garagerock die fijn is bij het cruisen en waarop je zo nu en dan het gaspedaal stevig in kunt drukken (afsluiter “Pink Fit”). Fijne plaat, met precies de goede lengte: 21 minuten. Met een beetje GTI kun je in de tijd een aardig stukje scheuren.
mij=Kill Rock Stars / Konkurrent & Off the Hip / Clearspot