De originele LP waar deze reissue op is gebaseerd leverde Gear Fab Records bij verkoop 4000 dollar op. Dit soort bedragen zijn niet ongewoon in de wondere wereld van verzamelaars van garagerock. En toch. the Ones! is een coverband. Een band die geen enkele liedjesschrijver in de gelederen had, zelfs geen ambities had om zelf nummers te schrijven en alleen een goede live-reputatie had. In 1966 net zo min opzienbarend als nu. Maar de keuze van hun covers was raak. the Ones! was een strak vijfmanschap: een drummer, een bassist, een gitarist en twee zangers. Wat ze boven alle andere coverbands uit deed steken was hun live-reputatie. Vijfduizend fans naar een optreden trekken was niet ongebruikelijk. Daarom besloten ze om de studio in te gaan om te kijken of ze niet wat platen konden slijten aan hun fans. Het resultaat was fabuleus: opwindend en zo goed gespeeld dat het soms lijkt of de nummers – allemaal klassiekers – van eigen hand zijn. “Hang On Sloopy”, “Don’t Make Me Over” (van Burt Bacharach), The Who’s “I Can’t Explain”, “Diddy-Wah-Diddy”, “Unchained Melody”, allemaal krakers. De schrijver van de liner-notes prefereert ze boven de originelen. Tsja. Toch: het klinkt raar voor studio-opnames, maar soms lijkt het alsof we iets van hun livereputatie terughoren.
mij=Gear Fab Records / Clearspot