Hij heeft een boel rare streken uitgehaald de afgelopen decennia en flink wat muzikale misperen gemaakt, toch blijf ik een zwak houden voor Rudeboy. Nu duikt hij weer op als The Arguido en slaat hij de handen ineen met de surfdudes van The Phantom Four. Je weet wel, die band die voortkwam uit de legendarische Treble Spankers. Ik vind zo’n samenwerking van oude werken wel een coole actie. Al moet je altijd maar afwachten wat het aan resultaat oplevert. The Obscure EP begint in ieder geval pakkend met het titelnummer. Het is echt een mix tussen wat je van beide gewend bent. De spit van Rudeboy is misschien wat minder fel dan vroeger, maar echt wel gemeend en The Phantom Four is wie immer cool and collected. Erg gaaf is “Gun On My Temple” dat nog het sterkst herinneringen aan Urban Dance Squad oproept, maar net een andere twist krijgt door de surf-invloeden. Verrassend zijn de twee afsluitende covers die op The Obscure EP staan. Eerst waagt het verbond zich aan “Leave Me Alone” van New Order om vervolgens ook nog een puike surfdraai te geven aan “A Forest” van The Cure. Die laatste is helaas instrumentaal. Van mij had The Arguido hier best nog even los mogen gaan. Dat was hem vast prima gelukt.
Een samenwerking die al een tijdje langer loopt is die tussen zanger Bazz van Van Katoen en de skaboys van The Palookas. Dat resulteerde in een EP met zes songs die een skadraai gaf aan de (over)bekende songs van Van Katoen. Het bleek bijna een schot in de roos, want de acht boys speelden sinds die release menig zaal en festival plat. Niet raar met een charismatische (of irritante zal menigeen zeggen) frontman als Bazz en een beest van een feestband. De vraag was nu alleen: wat nu. Nou, de heren blijken naast het in een nieuw jasje steken van VanKatoen-krakers (“HAVO” is geweldig!) samen óók toffe nieuwe muziek af te kunnen leveren. Kaboem! staat als een huis en de titel had net zo goed Feest! kunnen zijn. Of Energie! Dat spat er namelijk aan alle kanten vanaf. En het gave is dat in een tijd dat menig band bezuinigt op de releases die ze uitbrengen de Bazzookas ferm uitpakken. In het hardcover boekje zit een bizar groot aantal tekeningen van niemand minder dan Nozzman. Bandgrappen verpakken in die typische Nozzman-tekenstijl blijkt een gulden greep te zijn. Met die verpakking (achterin zit ook nog een vrijkaartje voor het Paradiso concert van 25 september 2011) is niets mis. Wat ik muzikaal gezien een dik pluspunt vind is dat Bazz eindelijk dat (in mijn oren) nare Brabantse accent weet te droppen. Daar wordt het luisteren naar de Bazzookas nog plezanter van. De Bazzookas gaan dit jaar gewoon weer los op festivals. Dat is 100% zeker.
mij=Velser Herrie / Suburban & Eigen Beheer
4 reacties