Nu HSSLHFF alweer gestopt is (om een voor mij niet helemaal duidelijke reden overigens), wordt het dus tijd voor de doorbraak van een nieuwe Haagse poprockband, om Kane en Anouk wat tegenwicht te bieden. En als je het over de duvel hebt, dan is daar de debuut-cd van The Polar Exploration Ship. Selwyn Slop, ooit bekend geworden met Incense, heeft een nieuwe speledingetje, en niet zomaar een. The White Hour komt lekker binnen met een drietal uptempo gitaarnummers, waarbij “White-Out” klinkt als een prima, want aanstekelijke, single in de beste jaren ’60-Britpoptraditie. Hierna volgt “Jane”, een nummer van bijna zeven minuten dat precies halverwege overloopt van een popnummer in een overheerlijk, symfonisch aandoend einde. Dat smaakt naar meer! En ja hoor, ook in opvolger “Swoon” wordt weer lekker instrumentaal gemusiceerd. Helaas zakt The White Hour hierna behoorlijk in, en is het moeilijk de aandacht erbij te blijven houden. De refreinen van de nummers op de tweede helft van deze cd zijn lekker stevig (met als hoogtepunt “She’s Heavy Metal”, goeie titel trouwens), maar de coupletten
blijven daar duidelijk bij achter. Een euvel dat ook afsluiter “Tomorrow Knows” kent, en waarmee de precieze muzikale richting van The Polar Exploration Ship een beetje onduidelijk blijft. Een debuut dat dus deels zeer geslaagd is, maar deels ook verwarring schept. Wellicht dat ze live meer duidelijkheid bieden?
mij= V2